Foto’s: Leon Notten
De Geulse bossen hebben hun bestaan te danken aan de Maas. Aan het einde van het tertiair heeft de zee zich definitief uit deze contreien teruggetrokken. Het landschap dat achter blijft is vlak, zonder bulten of diepten. Zouden we in die tijd geleefd hebben, dan zou er geen onderscheid hebben bestaan tussen Geulle boven en Geulle beneden en zou daar tussen in ook geen hellingbos gelegen hebben. Als gevolg van gebergtevorming (ontstaan van de Ardennen) ondergaat ons vlakke land een kantelende beweging, stijgend in het Zuid-Oosten en dalend in het Noord-Westen. De Maas raakt vervolgens op drift en wordt gedwongen de stroom steeds meer naar het westen te verleggen. Bij die Maas-verplaatsing over het Limburgse landschap ontstaan de typische maasterrassen. Als de Maas uiteindelijk ‘op de plaats rust’ maakt en zijn huidige bedding gaat uitschuren, ontstaat het laatste terras met de helling welke zich uitstrekt van Bunde tot Elsloo. (door P.Notten, uit Geulle He(e)melsbreed)
 Duidelijke zichtbaar bij het binnenrijden van Geulle, in de winter meer nog dan in de zomer, is de Maretak. Door de samenstelling van de bodem is deze in Geulle geen zeldzaamheid. | |
 Het bos in Geulle wordt op een drietal plaatsen doorsneden door wegen. Op deze foto de Slingerberg. Vooral in de zomer is het een waar genot om hier tussen het groen over de weg te wandelen of rijden. Deze beklimming was 9 jaar lang scherprechter tijdens het Nederlands kampioenschap wielrennen. Ook nu nog trekken ontelbare fietsers hier naar toe om hun conditie op peil te houden. | |
 Van een kleine afstand is duidelijk de ligging van Geulle tegen de helling zichtbaar. Met zo’n prachtig wandelgebied, een openlucht zwembad en een camping is het natuurlijk geen wonder waar de aantrekkingskracht van Geulle voor het toerisme vandaan komt. | |
 Voor de liefhebbers is het ook mogelijk om een hengel uit te werpen op de visvijver. Oorspronkelijk gegraven voor de grindwinning, wordt hier nu in de zomer volop gevist en in de winter geschaatst. | |
 In alle jaargetijden biedt het bos een sprookjes achtig aanzien. Wel moet de wandelaar rekening houden met stevige klimmetjes, zoals op deze foto. | |
 De spoorlijn Sittard – Maastricht doorkruist het bos. Op sommige plaatsen kan de wandelaar onder deze spoorlijn door. Op deze plaats kan hij er echter overheen. |